LTFS چيست؟ هر آنچه در رابطه با معماري LTFS بايد بدانيد

استوريج ها يكي از ابزارهاي مهم جهت ذخيره اطلاعات هستند كه انواع مختلفي دارند كه شركت ها و سازمان ها مي توانند بر حسب نياز، دستگاه مناسب را انتخاب نمايند. شما مي توانيد جهت مشاوره خريد استوريج با كارشناسان فني مسترشبكه تماس بگيريد. ما در اين مقاله مي خواهيم در رابطه با معماري LTFS، كاربردها، استاندارد LTFS Bulk Transfer و نرم افزار HPE StoreOpen صحبت كنيم پس در ادامه همراه ما باشيد.

تاريخچه معماري LTFS:

استاندارد LTFS بر اساس فرمت self-describing tape مي باشد كه اين استاندارد توسط شركت IBM توسعه يافته است. مشخصات فني LTFS در سال ۲۰۱۲ بخشي از خانواده استانداردهاي SNIA شد كه توسط IBM به SNIA اهدا گرديد تا به يك استاندارد باز در انجمن صنعت ذخيره سازي شبكه يا Storage Networking Industry Association تبديل شود.

LTFS چيست؟

LTFS مخفف Linear Tape File System مي باشد كه يك فرمت استاندارد صنعتي براي ضبط اطلاعات روي نوار مغناطيسي مدرن مي باشد. LTFS يك سيستم فايل است كه به فايل هاي ذخيره شده روي Magnetic Tape اجازه مي دهد تا به شيوه اي مشابه، به فايل هاي روي ديسك يا فلش مموري دسترسي داشته باشند.

LTFS هم به فرمت داده هاي ضبط شده بر روي نوار مغناطيسي و هم به اجراي نرم افزار خاصي اشاره دارد كه از اين قالب ديتا براي ارائه اينترفيس رابط سيستم فايل به ديتا ذخيره شده روي Magnetic Tape استفاده مي كند.

از جمله امكاناتي كه فرمت LTFS در اختيار كاربر خود مي گذارد شامل:

• پياده‌سازي LTFS با استفاده از نوار
• دسترسي هرچه ساده تر كاربر به داده‌هاي نوار با استفاده از ابزارها و واسط‌هاي آشنا
• امكان استفاده از چند پلت‌فرم و چند برند روي Tape كه قابليتInteroperability دارند، در نتيجه استانداردي غيرانحصاري براي تبادل داده است.
• محصولات multivendor
• به اشتراك گذاري داده‌ها

LTO چيست؟

درايوهاي LTO، در ابتدا براي ذخيره سازي كارت هاي اعتباري و يا ابرداده هاي متني ايجاد شده بودند كه در واقع حجم زيادي نداشتند و فايل هاي كوچكي در درايوهاي LTO ساخته مي شد و مورد استفاده قرار مي گرفت. در ابتدا، tape مغناطيسي به عنوان يك دستگاه ذخيره سازي اصلي استفاده مي شد. هنگامي كه تكنولوژي ديسك ها قابليت دسترسي تصادفي به داده ها را فراهم كردند، نقش tape ها بيشتر به سمت پشتيباني و بايگاني كردن اطلاعات ميل كرد. هنوز صنعت هايي وجود دارد كه Tape را به عنوان محل اصلي ذخيره و ضبط اطلاعات ترجيح داده اند، مانند ضبط فيلم.

tape ها، با LTO و (IBM’s Linear Tape File System (LTFS، نياز به نرم افزار بكاپ را حذف كرده اند. LTO-1 در سال 2000 راه اندازي شد و 100 گيگابايت (GB) اطلاعات در هر كارتريج را نگهداري مي كرد. از آن زمان، LTO Consortium يك نسل جديد از LTO را هر دو يا سه سال يكبار، با ظرفيت تقريبا دو برابر منتشر كرده است.

هنگامي كه ديسك و دسترسي تصادفي آن به بازار رسيد، آن را به طور عمده براي ذخيره سازي اوليه جايگزين Tape كردند. بعضي از سازمان ها، مانند رسانه ها و سرگرمي، و همچنين علوم و نظارت تصويري، به شدت از Tape مغناطيسي براي ذخيره سازي استفاده مي كنند، مخصوصا براي ظرفيت هاي بزرگ. لازم به ذكر است Tape بهترين گزينه براي بايگاني كردن مي باشد.

Magnetic Tape يكي از قديمي ترين فن آوري هاي ذخيره سازي داده ها است. در حالي كه Tape يك سيستم ضبط خطي است كه براي دسترسي تصادفي مناسب نيست به عنوان يك رسانه ذخيره سازي و بكاپ اوليه كاربرد ندارد، به دليل ظرفيت بالا، هزينه كم و دوام طولاني، براي آرشيو كردن اطلاعات مناسب است. اگر Tape بخشي از يك Library باشد، انتخاب و بارگذاري كارتريج درست در درايو Tape مي تواند زمان تأخير را افزايش دهد.

Tape library ها مجموعه اي از درايوها و tape cartridges ها را به همراه كل مجموعه داده هاي بكاپ در خود جاي مي دهد. در يك بايگاني، تاخير يك مسئله نيست. با آرشيو توسط Tape، همه چيز براي مدت زمان طولاني نگهداري مي شود و زمان بازيابي سريعي وجود ندارد.

بررسي نسل هاي LTO:

• LTO-1: حداكثر حجم ذخيره سازي در نسل اول در حالت Native و بدون در نظر گرفتن فشرده سازي، ۱۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۲۰۰ گيگابايت بود. در اين نسل، نرخ فشرده سازي ۲:۱ بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۲۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۴۰ مگابايت در ثانيه بود.
• LTO-2: ظرفيت ذخيره سازي و حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۲ نسبت به نسل ۱، دو برابر شد. به طوري كه حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر است با ۲۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۴۰۰ گيگابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۴۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۸۰ مگابايت در ثانيه بود. LTO-2 در سال ۲۰۰۳ وارد بازار شد و قابليت حمايت از خواندن از / نوشتن بر LTO-1 را دارد.
• LTO-3: در سال ۲۰۰۴ وارد بازار شد و ظرفيت ذخيره سازي و حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۳ نسبت به نسل ۲، دو برابر شد. حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت نيتيو ۴۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۸۰۰ گيگابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۸۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۱۶۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-3 قابليت WORM افزوده شد تا از اينكه اطلاعات Overwrite نمي‌شود مطمئن باشيم.
• LTO-4: سال ۲۰۰۷ بود كه نسل چهارم وارد بازار شد. حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native، ۸۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۱٫۶‌ترابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۲۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۲۴۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-4 بود كه فناوري رمزگذاري اطلاعات با استفاده از AES افزوده شد كه با استفاده از الگوريتمي‌ خاص كه در سطح درايوهاي LTO پياده‌سازي شده، فشرده سازي را قبل از رمزگذاري ممكن مي‌كند.
• LTO-5: در سال ۲۰۱۰ نسل پنجم وارد بازار شد كه حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت نيتيو، ۱٫۵‌ ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۳‌ ترابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۴۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۲۸۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-5 بود كه فناوري Partitioning يا پارتيشن بندي افزوده شد.
• LTO-6: در سال ۲۰۱۲ نسل ششم وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر با ۲٫۵‌ ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۶٫۲۵‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۶۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۴۰۰ مگابايت در ثانيه بود. نسل ۶ نخستين نسل از LTO هست كه نرخ فشرده سازي در آن ۲٫۵:۱ هست در حالي كه تا قبل از آن و از نسل اول تا پنجم، نرخ فشرده سازي برابر با ۲:۱ بود. دليل آن هم وجود بافر فشرده سازي زيادتر است.
• LTO-7: در سال ۲۰۱۵ نسل ششم وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر است با ۶‌ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۱۵‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۰۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۷۰۰ مگابايت در ثانيه بود. همچنين داراي آپشن WORM، رمزگذاري و پارتيشن بندي است.
• LTO-8: در سال ۲۰۱۷ وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي حالت Native برابر است با ۱۲‌ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۳۰‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۶۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۷۵۰ مگابايت در ثانيه بود. همچنين داراي آپشن WORM، رمزگذاري و پارتيشن بندي است.
• LTO-9: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۲۴‌ ترابايت و ظرفيت فشرده ۶۰‌ ترابايت مهيا كند. LTO همچنان تاريخ مشخصي براي ارائه اين نسل اعلام نكرده و تخميني از نرخ انتقال اطلاعات هم ارائه نشده است.
• LTO-10: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۴۸‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۱۲۰‌ترابايت را مهيا كند.
• LTO-11: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۹۶‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۲۴۰‌ترابايت را مهيا كند.
• LTO-12: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۱۹۲‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۴۸۰‌ترابايت را مهيا كند. اما همچنان افزايش ظرفيت ديتا كارتريج‌ هاي LTO توانايي رشد بيشتري دارند.

استاندارد انتقال LTFS Bulk چيست؟

LTFS Bulk Transfer Standard (استاندارد انتقال انبوه LTFS) روشي را تعريف مي‌كند كه كدام مجموعه‌ فايل، اشياء و پوشه‌هاي سيستم منبع به سيستم مقصد منتقل شود. بعني به اين معني است كه كدام مجموعه‌ فايل، اشياء و پوشه‌هاي سيستم منبع به سيستم مقصد منتقل شود و به دليل ويژگي‌هاي اقتصادي و محيطي Tape، اين استاندارد در انتقال حجم زياد داده، براي LTFS مناسب است.

LTFS Bulk Transfer Standard براي استفاده در موارد زير بسيار مناسب هستند:

• انتقال حجم زيادي از داده ها به / از يك ريموت لوكيشن
• آپديت يا همگام سازي زير مجموعه اي از اطلاعات ذخيره شده در Remote Location
• انتقال حجم زيادي از ديتا به انترپرايز ديگري، كه به صورت كلود عمومي يا خصوصي است
• انتقال حجم زيادي از داده ها از يك ابر عمومي يا خصوصي
• انتقال حجم زيادي از اطلاعات از يك ابر عمومي يا خصوصي به ابر عمومي يا خصوصي ديگر

مزاياي استاندارد LTFS Bulk Transfer:

از جمله مزاياي استاندار انتقال انبوه LTFS:

• روشي يكسان براي آغاز و دريافت انتقال را فراهم مي‌سازد.
• مشخص مي‌كند كدام فايل‌ها بايد منتقل شوند و كدام ارتباطات براي انتقال بايد انجام شود.
• دستورالعمل نحوه قرار دادن فايل ها در Namespace مقصد را تعيين مي‌كند.
• تاييد صحت و كامل بودن انتقال را آسان مي‌سازد.
• Error Handling Recover Behaviors و را مشخص مي‌كند.
• روش پيشنهادي براي Bulk Transfer از بين كلود استوريج است. 

منبع : LTFS چيست