مستر شبكه

مشخصات و اطلاعات پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m:

پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m يكي از توليدات كمپاني NEXANS است كه اين كمپاني از بزرگ ترين توليد كنندگان در صنعت تجهيزات شبكه و تجهيزات پسيو است. پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m براي برقراري اتصال ميان تجهيزات مانند سوئيچ شبكه و پچ پنل ها و… استفاده ميشود.

پچ كوردها در انتهاي دو سر خود داراي كانكتور هاي متفاوت و يا يكسان از جمله LC، FC، SC، ST، MU ، MTRJ و E2000و… مي‌باشند.سوكت‌هاي انتهايي پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m از نوع SC و FC هستند.

همچنين پچ كورد فيبر نوري Nexans براي كاربردهايي كه در آن سطح بالايي از ويژگي هاي نوري مورد نياز است، طراحي شده است.

 ساختار پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m:

كانكتور SC، از نوع فشار و كشش بوده و مي‌تواند تا 1000 چرخه اتصال مورداستفاده قرار مي‌گيرد. اين نوع پچ كورد مانند پچ كورد‌هاي مولتي مود ديگر بسيار كم‌هزينه است و ساختاري ساده و با مقامت بالا دارد.

همچنين نحوه اتصال كانكتور FC، از نوع پيچشي است. پچ كورد FC داراي بدنه  فلزي و همچنين ساختار پيچشي دارد. اين پچ كورد در محيط با لرزش بالا هم كاربرد دارد. همچنين پچ كورد FC-SC داراي انعطاف پذيري بالا هستند و به راحتي دچار شكستگي نمي شوند. از اين رو در ارتباطات فيبر نوري و مخابرات از محبوبيت بالايي برخوردار هستند.

انواع پچ كورد فيبر نوري نگزنس:

انواع پچ كورد فيبر نوري شامل دو دسته مالتي مود (Multi Mode)، سينگل مود (Single Mode) با كانكتورهاي متفاوت از جمله: LC, SC, FC, ST, E-2000, MTRJ و… ميشومد. كابل‌هاي فيبر نوري Multi Mode به انواع  مختلف OM1, OM2, OM3, OM4  كه داراي تفاوت در سرعت انتقال و حجم اطلاعات و داده ها دارند تقسيم كنيم.

كابل فيبر نوري پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m از نوع سينگل مود (Singel Mode) است. رنگ اين پچ كورد نشان دهنده نوع آن ميباشد.

اين مدل از پچ كورد كه توسط برند بزرگ نگزنس طراحي و توليد شده از نوع كانكتور هاي FC-SC ميباشد و از اين مدل كانكتور ها به طور عمده در زير ساخت هاي فيبر نوري مخابرات و شبكه هاي بزرگ استفاذه مي‌شود.

مزايا پچ كورد فيبر نوري نگزنس سينگل مد FC-SC 1m:

با استفاده از اين پچ كورد فيبر نوري شما مي‌توانيد به‌راحتي براي اتصال سوئيچ‌ها يا فيبر نوري و ديگر تجهيزات شبكه و مخابراتي استفاده كنيد. طبقه بندي اين پچ كورد ها بر اساس نوع كابل و نوع هسته (كر) انجام ميشود.

طبق تعداد هسته ،كابل پچ كورد در 2نوع Simplex و Duplexدر بازار تجهيزات شبكه موجود هستند.دليل استفاذه از پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Singel Mode 1m، عمر مفيد 1000 چرخه اتصال، هزينه پايين و مقرون به صرفه، سهولت استفاده و دوام و مقاوت بالاي اين كانكتور است.

پچ كورد فيبر نوري نگزنس مدل FC-SC Singel Mode 1m را در متراژ هاي گوناگون توليد ميشوند از جمله متراژهاي اين مدل از پچ كورد كه بيشتر مورد استفاده قرا رميگيرد متراژهاي 1،2،و5 است.

مشخصات پچ كورد فيبر نوري نگزنس مدل FC-SC Singel Mode 1m:

• از دست دادن كمترين داده در هنگام انتقال ديتا
• قابليت پايدار و قابليت اطمينان بالا
• قابليت مكانيكي عالي
• راه حل ايده آل براي انتقال داده با سرعت بالا
• 100٪ براي ويژگي هاي نوري قبل از حمل و نقل بازرسي شده است
• داراي كيفيت بالا ومقرون به صرفه

ويژگي هاي پچ كورد فيبر نوري نگزنس سينگل مد FC-SC يك متري:

• تعداد رشته: Duplex
• طول كابل: 1M
• استاندارد كابل: OS2
• رنگ كابل:زرد
• نوع كانكتور ها: FC-SC
• قطر كابل: 2.0ميلي متر
• دماي عملكرد: -20تا +70
• سازگار با كابل فيبر نوري: Single Mode

خريد پچ كورد فيبر نوري نگزنس مدل FC-SC Singel Mode 1m 

پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m از محصولات كمپاني Nexans است كه يكي از بزرگ‌ترين توليدكنندگان در صنعت توليد كابل شبكه و پچ كورد است. به‌طوركلي  پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m نوعي كابل فيبر نوري است كه در دو سمت خود مجهز به كانكتورهاي فيبر نوري است.

با استفاده از اين پچ كورد فيبر نوري شما مي‌توانيد به‌راحتي براي اتصال سوئيچ‌ها يا فيبر نوري و ديگر تجهيزات شبكه و مخابراتي استفاده كنيد.

انواع پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

انواع پچ كورد فيبر نوري شامل مالتي مود (Multi Mode)، سينگل مود (Singel Mode) با كانكتورهاي متفاوت از جمله: LC, SC, FC, ST, E-2000, MTRJ و… هستند. كابل‌هاي فيبر نوري مالتي مد به انواع  مختلف OM1, OM2, OM3, OM4  كه داراي تفاوت در سرعت انتقال و حجم اطلاعات و ديتا دارند تقسيم كنيم.

پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m داراي الياف شيشه‌اي هستند كه شما با استفاده از نور اطلاعات را با سرعت بالا و دريافت كمترين نويز و اختلال منتقل مي‌كند.

فيبر نوري يكي از تجهيزات شبكه، براي انتقال داده‌ها با سرعت زياد است. از فيبر نوري جهت ارسال سيگنال هاي نوري در مسافت هاي بسيار طولاني استفاده ميشود. براي برقراري اتصال بين سوئيچ شبكه وپچ پنل و همچنين اتصال بين كارت شبكه و ريز شبكه از پچ كورد ها استفاده ميشود.

پچ كور يكي از مهم ترين بخش هاي شبكه است كه قابليت تحت تاثير قرار دادن شبكه را دارد.

مزايا استفاده از پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

از پچ كوردها براي اتصال به CATV(تلويزيون‌هاي كابلي)، شبكه‌هاي مخابراتي، شبكه‌هاي PC و همچنين تجهيزات آزمايشي استفاده مي‌شود. اين مزايا شامل اتاق‌هاي ارتباطي، FTTH (فيبر به خانه)، LAN (شبكه محلي)، FOS (سنسور فيبر نوري)، سيستم ارتباطي فيبر نوري، تجهيزات مخابراتي، صناعي دفاعي و … نيز مي‌شوند.

استفاده از پچ كورد فيبرنوري نگزنس FC-SC MM 3m به دليل سرعت بيشتر و اينكه ديتاهاي بيشتري را به طور مؤثر انتقال مي‌دهند، نقش مهمي در ارتباطات از راه دور و شبكه‌هاي كامپيوتري دارد و همچنين در مكان‌هاي گوناگون از آنها استفاده مي‌شود.

در هنگام خريد پچ كورد فيبر نوري به مواردي از جمله Single mode يا Multimode، نوع خاصي از كانكتور LC ، SC يا … ، كانكتور Polish) APC) يا UPC  روكش كابل PVC/LSZH/OFNP/ Armored و متراژ موردنياز بر اساس فاصله بين دستگاه‌هاي موردنظر براي اتصال توجه كنيد.

ساختار پچ كورد فيبر نوري نگزنس FC-SC Multi Mode 3m:

سوكت‌هاي انتهايي پچ كورد فيبر نوري نگزنس Multi Mode 3m از نوع SC و FC هستند. كانكتور SC، از نوع فشار و كشش بوده و مي‌تواند تا 1000 چرخه اتصال مورداستفاده قرار مي‌گيرد. اين نوع پچ كورد مانند پچ كورد‌هاي مولتي مود ديگر بسيار كم‌هزينه است و ساختاري ساده و با مقامت بالا دارد.

همچنين نحوه اتصال كانكتور FC، از نوع پيچشي است. پچ كورد FC داراي بدنه  فلزي و همچنين ساختار پيچشي است. اين پچ كورد در محيط با لرزش بالا هم كاربرد دارد.

بر اساس نوع فيبري كه پچ كوردها دارند اين نوع پچ كورد در دستة Multi Mode قرار مي‌گيرد. پچ كورد فيبر نوري مالتي مود، در مسافت‌هاي كوتاه مورداستفاده قرار مي‌گيرد و قابليت انتقال سيگنال‌هاي بيشتري را دارد.

تعداد فيبر كه براي اين پچ كورد در نظر گرفته شده، از نوع داپلكس (دوتايي) است. شما مي‌توانيد اين محصول را در متراژهاي 1، 2، 3، 5 و 10 متري در سايت مسترشبكه خريداري كنيد. همچنين از ديگر مزاياي استفاده از اين پچ كورد مي‌توانيم به سازگاري بالا با محيط، بازدهي زياد و پايين‌ترين نرخ ازدست‌دادن اطلاعات و ديتا اشاره كنيم.

مشخصات و ساختار پچ كورد فيبرنوري FC-SC Multi Mode 3m:

• محصول: پچ كورد فيبر نوري نگزنس
• طول كابل: 3 متر
• نوع كانكتور :FC-SC
• نوع فيبر :Multi Mode
• رنگ محصول: نارنجي
• تعداد فيبر: Duplex

قيمت پچ كورد فيبر نوري نگزنس مدل FC-SC Multi Mode 3m

هنگامي كه در حال راه‌اندازي Wi-Fi در خانه يا محل كار هستيد، ممكن است با بسياري از اصطلاحات و مفاهيم فني شبكه مواجه شويد كه درك آنها برايتان كمي دشوار باشد. در اين مقاله، برخي از فناوري‌هاي كليدي مرتبط با تكنولوژي هاي Wi-Fi و تأثير آن‌ها بر كاربران عادي را بررسي مي‌كنيم.

 استاندارد واي فاي IEEE 802.11:

استاندارد EEE 802.11، مجموعه‌اي از پروتكل‌ها براي پياده‌سازي ارتباطات شبكه بي‌سيم (WLAN) را از طريق Wi-Fi بين كامپيوترها، تلفن‌هاي همراه، نقاط دسترسي و ساير دستگاه‌ها در فركانس‌هاي مختلف از جمله، محدود فركانس‌هاي 2.4 گيگاهرتز، 5 گيگاهرتز و 60 گيگاهرتز را مشخص مي‌كند. باندهاي اين پروتكل ها در لايه كنترل دسترسي رسانه (MAC) و لايه فيزيكي (PHY) مدل OSI كار مي كنند.

پروتكل اصلي 802.11 (كه اكنون منسوخ شده است) در ابتدا فقط 1-2 مگابيت بر ثانيه را به همراه چند فناوري ديگر مشخص مي كرد. اما اين پروتكل به سرعت توسط 802.11b در اوايل دهه 2000 دنبال شد كه سرعت داده خام تا 11 مگابيت در ثانيه را امكان پذير مي كند و در باند 2.4 گيگاهرتز كار مي كند.

تقريباً در همان زمان، استاندارد 802.11a منتشر شد كه از رابط هوا مبتني بر OFDM استفاده مي كند. اين در باند 5 گيگاهرتز كار مي كند و حداكثر سرعت داده در آن حدود 54 مگابيت در ثانيه است كه به طور واقعي يك توان عملياتي خالص در حدود 20 مگابيت بر ثانيه را به همراه دارد.

در سال 2003، 802.11g معرفي شد كه روي باند 2.4GHz كار مي كرد، اما از همان طرح انتقال مبتني بر OFDM استفاده مي كرد كه در 802.11a استفاده مي شد. اين استاندارد حداكثر نرخ بيت لايه فيزيكي را در حدود 54 مگابيت در ثانيه يا حدود 22 مگابيت بر ثانيه ميانگين توان واقعي را امكان پذير مي كند. سخت افزار 802.11g به طور كامل با دستگاه هاي قديمي 802.11 b نيز سازگار است.

همچنين در سال 2006 استاندارد 802.11n با نام Wi-Fi 4 معرفي شد. از هر دو باند 2.4 گيگاهرتز و 5 گيگاهرتز پشتيباني مي كند. با اين حال، در آن زمان، پشتيباني از 5 گيگاهرتز اختياري تلقي مي شد. اين استاندارد از آنتن هاي چند ورودي، چند خروجي (MIMO) و حداكثر نرخ انتقال 300 مگابيت در ثانيه (يا حداكثر 450 مگابيت در ثانيه با سه آنتن) پشتيباني مي كند. 802.11n كاملاً با استانداردهاي 802.11b/g سازگار است.

در ماه دسامبر 2013، پس از يك فاصله طولاني، مشخصات 802.11ac با نام Wi-Fi 5 منتشر شد. اين يك توسعه استاندارد 802.11n بود و پشتيباني كامل از باند 5 گيگاهرتز را نيز اضافه كرد و در دو فاز يا موج منتشر شد. Wave 1 در سال 2013 منتشر شد، در حالي كه Wave 2 در سال 2016 معرفي شد. فناوري‌هاي پيشرفته‌اي مانند شكل‌دهي پرتو، MIMO چند كاربره (MU-MIMO)، جريان‌هاي فضايي بيشتر (۸ بر ۴ در ۸۰۲.۱۱n) و سايرين عملكرد واي‌فاي را تا حد زيادي بهبود بخشيدند و از نظر تئوري سرعت انتقال حداكثر ۱۳۰۰ مگابيت بر ثانيه را در هر آنتن (۸۰۲.۱۱ac) ممكن مي‌سازند.

تلاش براي بهبود سرعت بي سيم همچنان ادامه دارد. در چند سال گذشته اصلاحات متعددي در مشخصات بي سيم انجام شده است. هدف 802.11ax (Wi-Fi 6) ارائه 4 برابر توان عملياتي 802.11ac است. 802.11ay نرخ خروجي تا 20 گيگابيت در ثانيه را امكان پذير مي كند و در نظر گرفته شده است كه در طيف موج ميلي متري 60 گيگاهرتز (EHF) كار كند.

SSID و كليد WPA2:

SSID مخفف Service Set Identifier است. به زبان ساده، اين نام شبكه Wi-Fi است كه با يك نقطه دسترسي مرتبط است. برخي از SSID ها به عنوان شبكه هاي Wi-Fi باز در دسترس هستند، در حالي كه برخي ديگر محافظت مي شوند. براي اتصال به يك SSID محافظت شده، يك دستگاه Wi-Fi بايد خود را با ارائه رمز عبور صحيح احراز هويت كند.

WPA2 (مخفف Wi-Fi Protected Access 2) روش امنيتي اضافه شده به نسل فعلي نقاط دسترسي بي سيم است كه امنيت و كنترل هاي دسترسي قوي تري را فراهم مي كند. كليد WPA2 اساسا رمز عبور نقطه دسترسي بي سيم شما است.

هنگام اتصال به يك شبكه واي فاي، به وسيله نام آن شبكه را تشخيص مي دهيم كه اين نام قابل تغيير است و شما مي توانيد براي تغيير اين نام وارد تنظيمات مودم شده و به جاي گزينه “Network Name” در قسمت SSID نام شبكه را تغيير دهيد.

پس مي توان گفت يك شبكه Wi-Fi به وسيله SSID شناسايي شده و هنگامي كه روي گزينه اتصال يا connect يك شبكه بي سيم كليك مي كنيم، فهرستي از اسامي شبكه هاي واي فاي نزديك، به ما نمايش داده مي شود.

باندهاي فركانس Wi-Fi:

Wi-Fi موجود در خانه يا محل كار معمولاً در 2 باند فركانسي مجزا كار مي كند. استانداردهاي 802.11b/g/n از طيف 2400 مگاهرتز تا 2500 مگاهرتز استفاده مي كنند كه معمولاً به عنوان باند 2.4 گيگاهرتز در نظر گرفته مي شود. 802.11a/n/ac/ax از باند 4915 مگاهرتز – 5825 مگاهرتز بالاتر و تنظيم‌شده‌تر استفاده مي‌كند كه باند 5 گيگاهرتز نيز شناخته مي‌شود. هردوي اين باندها بخشي از باندهاي راديويي صنعتي، علمي و پزشكي (ISM) هستند.

در مقايسه با باند 5 گيگاهرتز، باند 2.4 گيگاهرتز طول موج بيشتري دارد و بنابراين برد بيشتري دارد، در حالي كه باند 5 گيگاهرتز فركانس بالاتري دارد، سريعتر است و مي تواند پهناي باند بالاتري را در خود جاي دهد.

به غير از Wi-Fi، بسياري از لوازم خانگي بي سيم كه به طور منظم استفاده مي شوند، از باند 2.4 گيگاهرتز نيز استفاده مي‌كنند. مانيتورهاي‌كودك، دوربين‌هاي بي‌سيم، دستگاه‌هاي بلوتوث، تلفن‌هاي بي‌سيم، اجاق‌هاي مايكروويو، Zigbee (كه در دستگاه‌هاي مدرن اينترنت اشيا استفاده مي‌شود) و غيره، همگي روي ۲.۴ گيگاهرتز كار مي‌كنند.

كانال هاي Wi-Fi و عرض كانال:

2.4 گيگاهرتز و 5 گيگاهرتز بيشتر به گروه هاي كوچكتري از محدوده فركانس به نام كانال تقسيم مي شوند كه دستگاه هاي بي سيم خاص براي ارسال يا دريافت داده استفاده مي كنند. محدوده فركانس هاي مشخص شده براي يك كانال خاص را عرض كانال مي گويند. يك كانال وسيع‌تر پهناي باند بيشتري دارد و مي‌تواند حجم بيشتري از داده‌ها را به طور همزمان (با توان بالاتر) در مقايسه با كانال باريك‌تر منتقل كند.

در مجموع 14 كانال در محدوده 2.4 گيگاهرتز (شماره هاي 1 تا 14) تعيين شده است، با فاصله 5 مگاهرتز از يكديگر، به جز فضاي 12 مگاهرتز بين كانال هاي 13 و 14. در حالي كه 802.11b بر اساس طيف گسترده توالي مستقيم (DSSS) بود.

مدولاسيون و با استفاده از عرض كانال 22 مگاهرتز، 802.11g/n بر اساس مدولاسيون OFDM است و از عرض كانال 20 مگاهرتز استفاده مي كند. با اين حال، در هر دو مورد، باند 2.4 گيگاهرتز حداكثر تا 3 كانال غير همپوشاني را امكان پذير مي كند.

كشورها قوانين تنظيمي خود را براي كانال هاي مجاز مشخص مي كنند. كانال هاي 1 تا 11 براي استفاده در سراسر جهان در دسترس هستند. كانال هاي 12 و 13 در آمريكاي شمالي مجاز نيستند (به استثناي برخي موارد)، در حالي كه كانال 14 منحصراً در ژاپن در دسترس است.

بنابراين، با توجه به در دسترس بودن در سراسر جهان، كانال‌هاي 1، 6 و 11 تنها كانال‌هايي هستند كه مي‌توانيد از بين آنها همپوشاني داشته باشيد. بهتر است بدانيد جفت‌هاي كانال مانند (2، 7، 12) يا (3، 8، 13) نيز همپوشاني ندارند، اما كانال‌هاي 12 يا 13 براي استفاده در ايالات متحده در دسترس نيستند.

پيوند كانال‌ها (Channel Bonding):

استانداردهاي IEEE 802.11n (براي باند 2.4 گيگاهرتز) و 802.11ac/ax (براي باند 5 گيگاهرتز) مقرراتي را براي تركيب تا 2، 4 يا 8 كانال 20 مگاهرتز براي تشكيل كانال هاي گسترده تر 40 مگاهرتز، 80 مگاهرتز يا 160 در نظر گرفته اند. اين به عنوان پيوند كانال نيز شناخته مي شود. از آنجايي كه كانال‌هاي وسيع‌تر امكان خروجي بالاتر را مي‌دهند، پيوند كانال امكان انتقال سريع‌تر داده‌ها را فراهم مي‌كند. اما تعداد كانال‌هاي غير همپوشاني احتمالي را نيز كاهش مي‌دهد.

802.11n امكان تركيب كانال هايي با عرض حداكثر 40 مگاهرتز در باند 2.4 گيگاهرتز را فراهم مي كند. اين به طور قابل توجهي نرخ انتقال داده را در باند 2.4 گيگاهرتز افزايش مي دهد. اما اين نيز يك مبادله با تعداد كانال هاي غير همپوشاني است، زيرا كانال هاي محدودي در باند 2.4 گيگاهرتز وجود دارد.

بنابراين اتصال كانال عملي تر است و در باند 5 گيگاهرتز توصيه مي شود، در مكان هايي كه تعداد كافي كانال در دسترس است. 802.11ac امكان اتصال كانال تا عرض 160 مگاهرتز در 5 گيگاهرتز را فراهم مي كند و نرخ انتقال پهناي باند بالاتري را امكان پذير مي كند.

تداخلWi-Fi:

هنگامي كه دو يا چند سيگنال راديويي نزديك كه در يك محدوده فركانس مشترك كار مي كنند با يكديگر برخورد مي كنند، به آن همپوشاني مي گويند. و هنگامي كه چندين سيگنال راديويي با يكديگر همپوشاني دارند، باعث تداخل مي شود. تداخل باعث تأخير مي شود، كه ممكن است به سرعت آپلود و دانلود كندتر ترجمه شود، حتي زماني كه سيگنال Wi-Fi قوي داريد.

دستگاه‌هاي Wi-Fi و نقاط دسترسي ممكن است در معرض سه نوع تداخل قرار گيرند اين تداخل ها عبارتند از:

• تداخل كانال مشترك (CCI):

هنگامي كه دو يا چند دستگاه Wi-Fi مجاور كه در يك كانال كار مي كنند سعي مي كنند به طور همزمان با نقاط دسترسي مربوطه خود ارتباط برقرار كنند، باعث تداخل كانال مشترك مي شود. در تداخل كانال مشترك، هر دستگاه Wi-Fi بايد به نوبت اطلاعات را ارسال يا دريافت كند (IEEE 802.11 از CSMA/CA براي انتقال بسته استفاده مي كند).

بنابراين در Co-Channel Interference، عملكرد شبكه توسط زمان انتظار مانع مي شود، اما پهناي باند مديريت مي شود. هر دستگاه در نهايت فرصتي براي برقراري ارتباط با نقطه دسترسي مربوط به خود پيدا مي كند. بنابراين، تا زماني كه تعداد قابل توجهي از دستگاه‌ها در يك كانال مشترك نباشند، تداخل كانال مشترك باعث تاخيرهاي قابل توجهي در شبكه‌هاي Wi-Fi نمي‌شود.

• تداخل كانال مجاور (ACI):

تداخل كانال مجاور زماني ايجاد مي‌شود كه دو يا چند دستگاه Wi-Fi مجاور كه روي كانال‌هاي همپوشاني مجاور كار مي‌كنند، سعي مي‌كنند همزمان با هم ارتباط برقرار كنند. اين نوع تداخل باعث ايجاد نويز ناخواسته مي شود. سيگنال‌هاي نقطه دسترسي A توسط سيگنال‌هاي نقاط دسترسي همسايه B، C و غيره مختل مي‌شوند.

در نتيجه، همه شبكه‌هاي تعاملي ممكن است افت بسته‌ها را تجربه كنند و نياز به ارسال مجدد بسته‌هاي از دست رفته داشته باشند، در نتيجه باعث تاخير در شبكه مي‌شود.

ACI در مقايسه با CCI بدتر است، زيرا در مورد CCI، كانال Wi-Fi مشترك به صورت داخلي در بين دستگاه ها مديريت مي شود. اما در مورد ACI، تداخل توسط دستگاه‌هاي Wi-Fi ديگري كه در كانال‌هاي مختلف كار مي‌كنند ايجاد مي‌شود و نمي‌توان آن را مديريت كرد. بنابراين خود را به عنوان نويز ناخواسته نشان مي دهد.

• تداخل هاي غير Wi-Fi:

همانطور كه قبلا ذكر شد، بسياري از دستگاه‌هاي بي‌سيم ديگر (مانند مانيتور كودك، دستگاه‌هاي بلوتوث، اجاق‌هاي مايكروويو يا دوربين‌هاي بي‌سيم) وجود دارند كه در باند 2.4 گيگاهرتز كار مي‌كنند. هنگامي كه اين دستگاه ها در محدوده يك يا چند شبكه Wi-Fi هستند و سعي مي كنند همزمان با دستگاه هاي Wi-Fi مجاور ارتباط برقرار كنند، تداخل ايجاد شده تداخل غير واي فاي ناميده مي شود.

تداخل غير واي فاي بدترين نوع تداخلي است كه دستگاه هاي واي فاي و نقاط دسترسي ممكن است با آن مواجه شوند. اين نوع تداخل توسط دستگاه هايي ايجاد مي شود كه در محدوده فركانسي مشابه دستگاه هاي Wi-Fi (2.4 گيگاهرتز) كار مي كنند، اما با استانداردهاي IEEE 802.11 مطابقت ندارند و از پروتكل هاي يكساني پيروي نمي كنند.

تداخل غير واي فاي كاملا غيرقابل پيش بيني است و بسته به نوع دستگاه مورد استفاده، ممكن است در كل طيف 2.4 گيگاهرتز يا فقط چند كانال موقت كار كند. گاهي اوقات، اگر تداخل غير Wi-Fi قوي باشد، دستگاه هاي Wi-Fi ممكن است ارتباطات را تا زماني كه تمام نشود متوقف كنند.

تداخل كانال مشترك و كانال مجاور مي تواند در باند 2.4 گيگاهرتز و همچنين 5 گيگاهرتز رخ دهد، اما تداخل غير واي فاي معمولا فقط در باند 2.4 گيگاهرتز رخ مي دهد. باند 2.4 گيگاهرتز به شدت توسط دستگاه هاي Wi-Fi و غير Wi-Fi استفاده مي شود و تداخل در باند تنها با اتصال كانال بدتر مي شود.

 در باند 5 گيگاهرتز، تعداد كافي كانال و دستگاه هاي واي فاي نسبتاً كمتري روي باند كار مي كنند. علاوه بر اين، از آنجايي كه باند 5 گيگاهرتز در مقايسه با باند 2.4 گيگاهرتز برد كمتري دارد، احتمال برخورد با شبكه هاي واي فاي همسايه نيز كمتر است.

بنابراين، در 5 گيگاهرتز، تداخل كانال مشترك و كانال مجاور در مقايسه با 2.4 گيگاهرتز نادر است و تداخل غير واي فاي در صورت وجود ناچيز است. ACI نيز تقريباً صفر است مگر اينكه پيوند كانال درگير باشد.

يك نكته قابل توجه اين است كه به عنوان بهترين روش، توصيه مي‌شود روتر يا نقطه دسترسي خود را طوري تنظيم كنيد كه از هر يك از كانال‌هاي غير همپوشاني (1،6، يا 11) استفاده كند و شانس ACI را در باند 2.4 گيگاهرتز كاهش دهيد. برخي از برنامه‌هاي موجود براي رايانه‌هاي روميزي، لپ‌تاپ و سيستم‌عامل‌هاي تلفن همراه، قابليتي را براي اسكن شبكه‌هاي Wi-Fi اطراف شما براي تعيين كانال‌هاي بدون ازدحام ارائه مي‌دهند.

• تداخل در پيوند كانال‎‌ها:

قبلاً آموخته‌ايم كه پيوند كانال به تركيب دو يا چند كانال مجاور اجازه مي‌دهد تا توان عملياتي و نرخ انتقال داده را افزايش دهد. با اين حال، اتصال كانال با يك جنبه منفي همراه است، هر چه كانال هاي بيشتري را تركيب كنيد، تعداد كانال هاي غير همپوشاني بين آنها كاهش مي يابد و احتمال تداخل كانال هم كانال و هم كانال مجاور افزايش مي يابد.

رومينگ سريع (802.11k/v/r):

Fast Basic Service Set Transition (FT)، با نام رومينگ سريع، اصلاحيه استاندارد بي سيم IEEE 802.11 (802.11r) است كه امكان انتقال سريع و ايمن دستگاه هاي بي سيم در حال حركت از يك نقطه دسترسي به نقطه دسترسي را در همان شبكه Wi-Fi را فراهم مي كند. در ارتباط با 802.11k و 802.11v، رومينگ سريع به شما امكان مي دهد تا زماني كه دستگاه از يك AP به ديگري سوئيچ مي كند، تجربه رومينگ يكپارچه اي داشته باشيد.

اين اكسس پوينت‌ها را قادر مي‌سازد تا دستگاه‌هاي واي‌فاي ورودي را در صورتي كه قبلاً به نقطه دسترسي ديگري در همان شبكه متصل شده بودند، سريع‌تر احراز هويت كنند. در مناطق بزرگ Wi-Fi تحت پوشش چندين اكسس پوينت، رومينگ سريع اساساً به شما امكان مي دهد آزادانه بدون هيچ تفاوتي در تجربه Wi-Fi موجود، پرسه بزنيد.

براي دستگاه‌هاي Wi-Fi كه از برنامه‌هاي حساس به تأخير استفاده مي‌كنند (تماس‌هاي VoIP يا VoWiFi، پخش ويديو يا بازي و غيره) هنگام رومينگ بين AP مفيد است.

رومينگ سريع زمان احراز هويت را در محيط‌هايي كه امنيت WPA2 Enterprise را پياده‌سازي مي‌كنند، به‌طور محسوسي كاهش مي‌دهد، جايي كه مشتري نيازي به انجام تبادل 802.1X/EAP و احراز هويت مجدد خود به سرور RADIUS هر بار كه از يك AP به AP به ديگري مي‌رود، ندارد. همچنين رومينگ را در شبكه‌هاي Wi-Fi مش كه در خانه پياده‌سازي مي‌شوند، بهبود مي‌بخشد.

با اين حال، بسياري از دستگاه‌هاي بي‌سيم قديمي‌تر كه از رومينگ سريع پشتيباني نمي‌كنند، نمي‌توانند اطلاعات FT موجود در سيگنال Wi-Fi را تفسير كنند و بسته‌هاي داده را به اشتباه گزارش مي‌كنند كه خراب شده‌اند. اين مي تواند باعث تاخيرهاي ناخواسته در شبكه با دستگاه هاي قديمي شود. بنابراين، زماني كه دستگاه‌هاي قديمي‌تر ناسازگار به شبكه متصل هستند، خاموش كردن رومينگ سريع در خانه معمولاً يك تمرين خوب است.

ورودي چندگانه، خروجي چندگانه (SU-MIMO) (802.11n):

ورودي چندگانه، خروجي چندگانه (MIMO) a.ka. MIMO تك كاربر يا SU-MIMO روشي براي انتقال داده هاي بي سيم است كه در آن دستگاه مي تواند چندين جريان داده را به/از يك نقطه دسترسي به طور همزمان آپلود يا دانلود كند. MIMO با افزايش تعداد آنتن‌هاي واي‌فاي در APها، نقش بزرگي در افزايش توان و ظرفيت اتصالات بي‌سيم ايفا كرد.

فناوري MIMO از يك پديده امواج راديويي طبيعي به نام چند مسيري استفاده مي كند. با استفاده از چند مسير، اطلاعات ارسال شده از ديوارها، ستون ها يا موانع ديگر منعكس مي شود و چندين بار از زواياي مختلف و در زمان هاي كمي متفاوت به دستگاه گيرنده مي رسد.

قبل از MIMO، اين پديده منجر به تداخل و كاهش سرعت شبكه هاي بي سيم مي شد. فناوري MIMO از چندين فرستنده و گيرنده هوشمند با ابعاد فضايي اضافه براي تفسير بهتر اين سيگنال ها، افزايش عملكرد و برد استفاده مي كند.

شكل دهي پرتو Wi-Fi:

Beamforming تكنيكي براي پخش سيگنال بي سيم است كه سيگنال بي سيم را به جاي پخش كردن آن در همه جهات به سمت يك دستگاه گيرنده خاص متمركز مي كند. يكي از راه‌هاي دستيابي به شكل‌دهي پرتو، داشتن چندين آنتن در مجاورت است كه همگي سيگنال يكساني را ارسال مي‌كنند، اما با فاصله زماني.

بسته به موقعيت آن، امواج همپوشاني در برخي مناطق تداخل سازنده (كه سيگنال را قوي تر مي كند) و در برخي ديگر تداخل مخرب (كه آن را ضعيف تر يا غيرقابل تشخيص مي كند) ايجاد مي كند. هنگام استفاده از آنتن هاي همه جهته، الگوي آنتن فازي ايجاد شده به طور موثر جهت دار مي شود.

Beamforming معرفي شده در 802.11ac فقط به صورت يك طرفه از روتر شما به سمت دستگاه هاي Wi-Fi مشتري كار مي كند. بنابراين، اين فقط به افزايش سرعت دانلود شما كمك مي كند، اما نه آپلود. 802.11ax به پشتيباني از شكل دهي پرتو به سبك 802.11ac با پيشرفت هاي بيشتر ادامه مي دهد.

MIMO چند كاربره (MU-MIMO):

MU-MIMO تكامل يافته SU-MIMO است كه در جريان AC Wave 2 يا نسل بعدي AC از 802.11ac معرفي شد. اين به چندين كاربر (دستگاه هاي Wi-Fi) اجازه مي دهد تا چندين جريان داده را به طور همزمان ارسال يا دريافت كنند. MU-MIMO مفهوم شكل دهي پرتو را كمي فراتر مي برد.

با افزودن آنتن‌هاي بيشتر، الگوي آنتن فازي مي‌تواند هر دو ناحيه حداكثر تداخل سازنده (جايي كه سيگنال قوي‌ترين است) و حداكثر تداخل مخرب (جايي كه سيگنال ضعيف‌ترين است) را كنترل كند. با استفاده از دانش موقعيت‌هاي نسبي همه دستگاه‌هاي مشتري مرتبط، مي‌توان يك الگوي مرحله‌اي ايجاد كرد كه APها را قادر مي‌سازد تا با چندين مشتري به طور مستقل و همزمان ارتباط برقرار كنند.

در 802.11ac، MU-MIMO AP ها را قادر مي سازد تا با حداكثر 4 مشتري به طور همزمان و حداكثر 8 جريان فضايي (4×8) ارتباط برقرار كنند. در آن زمان، MU-MIMO فقط به صورت يك طرفه از AP ​​به مشتري پشتيباني مي كرد. ترافيك Uplink از مشتري به AP همچنان يك دستگاه در يك زمان بود. با 802.11ax، MU-MIMO براي پشتيباني از ترافيك دوطرفه، از AP ​​به مشتري و بالعكس، بهبود يافته است و حداكثر 8 كلاينت را به طور همزمان پشتيباني مي كند.

دسترسي چندگانه با تقسيم فركانس متعامد (OFDMA) (802.11ax):

802.11a/g/n/ac از تكنيكي به نام تقسيم فركانس متعامد يا OFDM استفاده مي كند كه با استفاده از يك كانال فركانس حامل، چندين بسته داده را به طور همزمان ارسال يا دريافت مي كند. اما OFDM نسبتاً ناكارآمد است زيرا يك كاربر مي تواند از كل پهناي باند موجود صرف نظر از اندازه بسته استفاده كند.

 به عنوان مثال، فرض كنيد يك نقطه دسترسي از يك كانال 40 مگاهرتز براي برقراري ارتباط با دستگاه هاي سرويس گيرنده خود استفاده مي كند – A، B، و C. Client A در حال پخش ويديوي با كيفيت بالا در زمان واقعي است. B در حال گشت و گذار در وب است، در حالي كه C فقط در حال ارسال پيامك است. با OFDM، هر يك از سه اتصال از يك كانال كامل 40 مگاهرتز براي انتقال استفاده مي‌كنند، بنابراين يك جريان ويدئو، يك صفحه وب و يك متن از پهناي باند يكساني استفاده مي‌كنند كه بهينه نيست.

802.11ax، دسترسي چندگانه با تقسيم فركانس متعامد يا OFDMA را معرفي مي‌كند، كه توسعه‌اي از OFDM است، كه در آن هر كانال به كانال‌هاي فرعي با پهناي باند متفاوت به نام واحدهاي منبع (RU) تقسيم مي‌شود. سپس هر كانال فرعي يا RU مي تواند بر اساس استفاده از پهناي باند مربوطه به كاربران مختلف (مشتريان) اختصاص داده شود تا همه آنها بتوانند به طور همزمان ارسال يا دريافت كنند.

در مثال بالا، با 802.11ax، كلاينت‌هاي A، B و C همچنان از همان كانال 40 مگاهرتز استفاده مي‌كنند، اما به جاي اينكه در صف منتظر بمانند، همگي مي‌توانند پهناي باند موجود را به طور همزمان به اشتراك بگذارند. سرويس گيرنده اي كه بسته هاي داده بزرگتر را ارسال يا دريافت مي كند (مانند يك جريان ويدئو) از يك بسته داده بزرگتر استفاده مي كند، در حالي كه مشتري ديگري كه در بسته هاي كوچكتر (مانند پيام هاي متني) ارتباط برقرار مي كند، يك واحد منبع كوچكتر دريافت مي كند.

AP اندازه واحدهاي منبع تخصيص داده شده براي هر كلاينت را تعيين مي كند و ممكن است كل كانال را به يك كاربر اختصاص دهد اگر استفاده از پهناي باند آن بالا باشد. هر دو MU-MIMO و OFDMA فن آوري هايي هستند كه امكان دسترسي چند كاربره به يك كانال را به طور همزمان فراهم مي كنند، اما هدف آنها متفاوت است.

در حالي كه MU-MIMO از چندين جريان فضايي براي دسترسي چندگانه استفاده مي كند، OFDMA از كانال هاي فرعي يا واحدهاي منبع استفاده مي كند. به طور كلي، OFDMA يك روش دسترسي چندگانه كارآمدتر است، و حتي اگر 802.11ax امكان استفاده تركيبي از MU-MIMO و OFDMA را فراهم مي‌كند، بايد ديد كه تا چه حد گسترده اجرا مي‌شود.

Mesh Wi-Fi (802.11s):

استاندارد بي سيم IEEE 802.11s تعريف مي كند كه چگونه دستگاه هاي Wi-Fi خاص (كه به آنها گره گفته مي شود) مي توانند براي ايجاد يك شبكه مش WLAN به يكديگر متصل شوند. گره‌هاي مش با هم هوشمندانه كار مي‌كنند تا يك شبكه بي‌سيم واحد با يك اتصال قابل اعتماد ايجاد كنند و تجربه‌اي يكپارچه را در سراسر يك منطقه تحت پوشش گسترده‌تر فراهم كنند.

يكي از گره ها معمولاً به عنوان گره اصلي عمل مي كند، جايي كه اتصال از مودم اينترنت شما وارد مي شود. گره هاي ديگر معمولاً با گره اصلي از طريق Wi-Fi يا به طور مستقيم يا از طريق گره هاي مياني ارتباط برقرار مي كنند.

سيستم‌هاي Wi-Fi Mesh معمولاً با پشتيباني از چند باند ارائه مي‌شوند و دستگاه‌ها را قادر مي‌سازد به هر دو باند 2.4 گيگاهرتز و 5 گيگاهرتز به طور همزمان متصل شوند و يك اتصال طولاني برد پايدار در هر دو باند ايجاد كنند. بنابراين، تجربه فعاليت‌هاي با پهناي باند بالا مانند پخش جرياني، بازي و غيره نيز در تمام اتاق‌ها در يك سيستم مش Wi-Fi تمام خانه يكپارچه است.

رومينگ بدون درز:

گره‌هاي مش مجهز به پروتكل‌هاي رومينگ بدون درز هستند تا به مشتريان اجازه مي‌دهند تا به طور يكپارچه بين گره‌هاي مختلف حركت كنند بدون اينكه بر تجربه Wi-Fi آنها تأثير بگذارد. برخي از سيستم‌هاي مش ممكن است پشتيباني از رومينگ سريع داخلي داشته باشند كه امكان تعويض سريع‌تر بين گره‌ها را براي مشتريان پشتيباني‌شده فراهم مي‌كند.

مسيريابي تطبيقي:

گره‌هاي مش معمولاً با قابليت‌هاي مسيريابي تطبيقي ​​هوشمند ارائه مي‌شوند كه امكان پرش سريع‌تر بين گره‌ها و كلاينت‌ها را فراهم مي‌كند. همچنين در مورد شبكه هاي مش (به غير از گره اوليه) هيچ نقطه خرابي واحدي وجود ندارد. اگر هر يك از گره‌هاي ثانويه از كار بيفتد يا عملكرد نادرست داشته باشد، گره‌هاي باقيمانده به‌طور خودكار بسته‌هاي داده را به‌طور هوشمندانه مسيريابي مي‌كنند تا بهترين تجربه Wi-Fi ممكن را براي دستگاه‌هاي متصل بدون وقفه فراهم كنند.

Backhaul اختصاصي:

در يك شبكه Wi-Fi مش، گره ها از مقدار قابل توجهي از پهناي باند موجود براي برقراري ارتباط با يكديگر و فعال نگه داشتن شبكه استفاده مي كنند. گره هاي مش سه باند معمولا با يك باند 2.4 گيگاهرتز و دو باند 5 گيگاهرتز عرضه مي شوند. و در برخي موارد، يكي از باندهاي 5 گيگاهرتز به طور اختصاصي براي ارتباطات بين گره اي استفاده مي شود كه به عنوان backhaul اختصاصي شناخته مي شود (گاهي اوقات به عنوان ستون فقرات نيز شناخته مي شود).

بدون بك هاول اختصاصي، تنها گره اوليه در شبكه مش ظرفيت تقريباً كاملي خواهد داشت. تمام گره هاي ديگر سرعت بارگذاري و دانلود به طور قابل توجهي كندتر را نشان مي دهند. اگر گره هاي مش بي سيم شما داراي بك هاول اختصاصي نيستند، همچنان مي توانيد عملكرد گره هاي ثانويه را با داشتن يك اتصال سيمي بين آنها بهبود بخشيد.

استانداردهاي مش بي سيم غير Wi-Fi:

به غير از Wi-Fi Mesh، دو نوع استاندارد مش بي سيم وجود دارد كه معمولاً توسط سازندگان تجهيزات وايرلس پشتيباني مي شود، Zigbee و Bluetooth mesh.

Zigbee يك استاندارد مش بي سيم كم هزينه و كم مصرف است كه عمدتاً در دستگاه هاي IoT استفاده مي شود. مانند ساير استانداردهاي مش، Zigbee قادر است پوشش شبكه خود را با برقراري ارتباط با ساير دستگاه هاي (گره ها) سازگار با Zigbee در مجاورت گسترش دهد.

مشابه Zigbee، مش بلوتوث يك استاندارد شبكه بي سيم است كه مبتني بر انرژي كم بلوتوث است كه امكان برقراري ارتباط بين چند نفر را از طريق راديو بلوتوث فراهم مي كند. اين براي ايجاد شبكه‌هاي دستگاه مقياس بزرگ مبتني بر بلوتوث بهينه شده است، كه معمولاً براي اتوماسيون ساختمان، شبكه‌هاي حسگر و ساير راه‌حل‌هاي IoT مناسب است.

منبع : آشنايي با تكنولوژي هاي Wi-Fi

OFDMA يا Orthogonal frequency-division multiple access يا مدولاسيون تقسيم فركانسي چندگانه متعامد از جمله روش‌هاي مدولاسيون در شبكه‌هاي مخابراتي است كه در جهت غلبه بر مشكل ISI در كانال مخابراتي اهميت بسيار دارد. از OFDMA زماني استفاده مي شود كه چند كاربر تصميم داشته باشند از كانال مخابراتي با مدولاسيون OFDM به صورت همزمان استفاده كنند. ما در اين مقاله سعي داريم شما را با OFDM و OFDMA آشنايي كنيم پس در ادامه همراه ما باشيد.

 OFDM چيست؟

قبل از آنكه در رابطه با OFDMA صحبت كنيم بهتر است ابتدا با OFDM آشنا شويم. مدولاسيون OFDM به سال‌هاي ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و در طول تحقيقات روي روش‌هاي كاهش اثر تداخل بين كانال‌هاي نزديك باز مي گردد. در واقع هدف اصلي اين تحقيقات، ايجاد يك روش مدولاسيون جهت كاهش خطا در مخابرات هنگام وجود تداخل و شرايط گزينشي بود. اما براي استفاده از روش مدولاسيون OFDM به سطح نسبتا بالايي از پردازش نياز بود كه در آن زمان چنين امكاني وجود نداشت.

اولين سيستم‌هايي كه توانستند از روش OFDMA استفاده كنند، سيستم‌هاي پخش تلويزيوني ديجيتال بودند. در اين سيستم‌ها، مدولاسيون OFDM قادر بود داده را با قابليت اطمينان بسيار بالا در شرايط و مسيرهاي سيگنال مختلف منتقل كند. يك مثال خوبي براي استفاده از اين سيستم ها راديو ديجيتال DAB در اروپا بوده است. اولين كشوري كه از OFDM در تلوزيون استفاده كرد نروژ بود.

در سال‌هاي بعد، به دليل افزايش توان پردازش سيستم‌ها و نيز افزايش سطح تجميع مدارات، مهندسان توانستند از روش OFDM در سيستم‌هاي مخابرات موبايل 4G نيز استفاده كنند و در واقع اين سرويس‌ از سال ۲۰۰۹ مورد استفاده وسيع قرار گرفت. همچنين امروزه از OFDM براي واي فاي و ساير ساير سيستم‌هاي داده وايرلس استفاده مي‌شود.

در واقع OFDM از تعداد زيادي سيگنال‌هاي حامل استفاده مي‌كند كه هر كدام از اين سيگنال‌هاي حامل، مسئول حمل داده‌هاي با نرخ بيت پايين هستند. اين امر بدين معني خواهد بود كه مدولاسيون OFDM در مقابل محوشدگي گزينشي يا Selective Fading، تداخل و اثرات چند مسيري بسيار منعطف است و همچنين درجه كارايي طيفي بالايي دارد.

به طور كلي پردازش هاي مورد نياز در اين روش مدولاسيون براي سيستم‌هاي اوليه، نسبتا سنگين بود. اما  تكنولوژي رفته رفته پيشرفت كرد و مشكلات مدولاسيون OFDM در زمينه توان پردازش مورد نياز تا حد زيادي كاهش يافت.  اما لازم است بدانيد كه روش مدولاسيون OFDM و مدولاسيون چند حاملي اخيرا استفاده مي شوند. از روش مدولاسيون براي مخابرات وايرلس داده ها پلتفرم مناسبي را فراهم كرده است.

به‌ طوركلي OFDM يك سيگنال پرسرعت را به چندين سيگنال آهسته تقسيم مي‌كند تا در انتهاي گيرنده مقاوم‌تر باشد تا كانال‌هاي فرعي، بتوانند داده‌ها را بدون شدت انتقال دهند. بسياري از اين حامل‌هاي فرعي در گيرنده جمع مي‌شوند و براي ايجاد يك انتقال سريع با سرعت بالاتر با يكديگر تركيب مي‌شوند. تقسيم فركانسي چندگانه متعامد يا مدولاسيون OFDM از تعداد بالايي سيگنال‌هاي حامل استفاده مي‌كند كه هركدام از اين سيگنال‌ها مسئول حمل داده‌هاي با نرخ بيت پايين هستند.

تقسيم فركانسي چندگانه متعامد يكي از روش‌هاي مدولاسيون است كه داراي ويژگي‌هاي مناسب در انتقال داده‌هاي ديجيتال است. OFDM در برخي از جديدترين سيستم‌هاي وايرلس با نرخ داده بالا مانند، واي‌فاي و مخابرات از راه دور مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

 اصول كار OFDM چيست؟

همانطور كه در تصوير مشاهده مي كنيد، يك سيگنال OFDM از تعدادي سيگنال حامل مدوله شده نزديك به هم تشكيل شده است. زماني كه يك مدولاسيوني از هر نوع (صوت، تصوير، داده و …) را به يك سيگنال حامل اعمال كنيم، در همان زمان باندهاي جانبي از هر طرف گسترده مي‌شوند. براي يك گيرنده امري بسيار ضروري است كه بتواند تمام سيگنال را به صورت كامل دريافت كند تا در نهايت سيگنال پيام اصلي را از طريق مدولاسيون سيگنال دريافتي بازسازي كند.

پش نتيجه مي گيريم، هنگامي كه سيگنال‌هاي نزديك به يكديگر ارسال مي‌شوند، مدولاسيون بايد به صورتي باشد كه گيرنده بتواند آنها را با استفاده از يك فيلتر از يكديگر تفكيك كند كه براي اين كار مي‌توان از يك باند محافظتي بين هر كدام از آن‌ها استفاده كرد. اگرچه باندهاي جانبي از هر حامل با يكديگر همپوشاني دارند، اما باز هم مي‌توان آن‌ها را بدون تداخل دريافت كرد، زيرا اين سيگنال‌ها بر يكديگر عمود هستند.

در مخابرات اگر انتقال يك سيگنال ديجيتال را در درون يك كانال غير ايده‌آل در نظر بگيريم، مشاهده مي‌كنيم كه زماني كه هم‌ پاسخي سرعت سيستم يا reciprocal of the system rate تا حد زيادي كوچك‌تر از انتشار زماني يا طول پاسخ ضربه، كانال غير ايده‌آل باشد، اين كانال موجب ايجاد تداخلات بين سمبلي يا Intersymbol Interference مي‌شود. در چنين حالتي، يك برابر كننده يا اكوالايزر كانال در گيرنده اعمال مي‌شود تا اعوجاجات كانال را جبران كند.

اگر كانال از نوع ميان گذر با پهناي باند مشخص باشد، آن‌گاه سيگنال شامل اطلاعات، ممكن است در باند پايه توليد شود و سپس به فركانس باند عبور انتقال يابد. بنابراين سيگنال شامل اطلاعات روي يك سيگنال حامل تكي منتقل مي‌شود. نكته ديگري كه وجود دارد اين است كه تداخلات بين سمبلي اكثرا موجب خرابي عملكرد مي‌شوند، حتي در حالتي كه در گيرنده از آشكارساز بهينه براي بازيابي سمبل‌هاي پيام استفاده شود.

يك راه ديگر براي طراحي يك سيستم مخابراتي با پهناي باند موثر در حضور كانال اين است كه پهناي باند كانال موجود را به تعدادي زيركانال يا Subchannels با پهناي باندهاي برابر تقسيم كنيم. نحوه تقسيم باند به اين صورت است كه بايد پهناي باند هر زير كانال به اندازه كافي باريك باشد تا مشخصه پاسخ فركانسي زيركانال‌ها تقريبا ايده‌آل شود.

OFDMA چيست؟

OFDMA يا Orthogonal frequency-division multiple access يك تكنولوژي OFDM چندكاربره است كه كاربران از يك سري حامل هاي فرعي يا Subcarrier استفاده مي كنند و اين حامل هاي فرعي از نظر دامنه فركانسي روي هم همپوشاني يا Overlapping دارند.

لازم به ذكر است كه اين حامل هاي فرعي طوري طراحي شده اند كه با يكديگر متعامد يا Orthogonal باشند به طوري كه پهناي باند يكساني را بدون هيچ تداخلي داشته باشند. مزيت اين روش اين است كه ديگر نيازي به استفاده از Guard band نيست.

OFDMA ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟﺎزه مي‌دهد ﻫﺮ ﮐﺎﻧﺎﻟﻰ را ﮐﻪ ﺑﺮاى ارﺳﺎل سيگنال‌هاي ﺧﻮد در ﺑﺎﻧﺪ ﻓﺮﮐﺎﻧﺴﻰ 2,4 ﯾﺎ 5 ﮔﯿﮕﺎﻫﺮﺗﺰ اﺳﺘﻔﺎده مي‌كند ﺑﻪ فركانس‌هاي اختصاص‌يافته كوچك‌تر ﺑﻪﻧﺎم واﺣﺪﻫﺎى ﻣﻨﺎﺑﻊ ﯾﺎ RU ﺗﻘﺴــﯿﻢ ﮐﻨﺪ.

ويژگي‌هاي OFDMA:

• OFDMA از انتقال هم‌زمان داده‌هاي پايين از چندين كاربر هم‌زمان پشتيباني مي‌كند
• OFDMA داراي 1024 زير حامل است.
• OFDMA از هرگونه كانال يا زير حامل در شبكه پشتيباني مي‌كند.
• بهبود بيشتر OFDMA در محو شدن و تداخل از آنجا كه مي‌تواند با اجتناب از اختصاص كانال‌هاي بد، زيرمجموعه‌اي از subcarrier را براي هر كاربر اختصاص دهد.
• OFDMA از چندين كاربر از طريق TDMA يا FDMA يا هر دو به طور هم‌زمان پشتيباني مي‌كند.

مقايسه MU-MIMO و OFDMA:

هر دو MU-MIMO و OFDMA فن آوري هايي هستند كه امكان دسترسي چند كاربر به يك كانال را به طور همزمان فراهم مي كنند، اما هدف آنها متفاوت است. به طور كلي MU-MIMO به معناي چند خروجي، چند ورودي و چند كاربر است. پس همان‌طور كه از معناي آن پيداست اين قابليت، اتصال چندين دستگاه به مودم را فراهم مي‌كند و OFDMA از كانال هاي فرعي يا واحدهاي منبع استفاده مي كند به طوري كه به راحتي و بدون كندي و قطع و وصل، مي‌توانيد از اينترنت استفاده كنيد. به طور كلي، OFDMA يك روش دسترسي چندگانه كارآمدتر است.

ﻫﻤﺎﻧﻨــﺪ OFDMA ،MU-MIMO ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟــﺎزه مي‌دهد هم‌زمان ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دﺳــﺘﮕﺎه ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ به‌جاي ﺗﻘﺴــﯿﻢ كانال‌ها ﺑﻪ واﺣﺪﻫﺎى ﻣﻨﺒﻊ، MUMIMO ﺑﺮاى ﺗﻘﺴــﯿﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﻦ دستگاه‌ها از اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑﯿﻦ آنﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده مي‌كند.

 MUMIMO ﺑــﺮاى اولين‌بار در ﺳــﺎل 2015 به‌عنوان به‌روزرساني WiFi 5 ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺷﺪ و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاى سيگنال‌هاي ﺧﺎرج ﺷﺪه از روﺗﺮ ﮐﺎرﺑﺮد داﺷﺖ، اﻣﺎ در ﻧﺴﺨﻪ WiFi 6 اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﻃﺮف ﺷﺪه و ﺑﻪ روﺗﺮ اﺟﺎزه مي‌دهد سيگنال‌هاي ورودى از ﭼﻨﺪ دﺳﺘﮕﺎه را ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﻨﺪ.

اين كار به شما امكان انتقال هم‌زمان سرعت اين داده از چندين كاربر متفاوت را مي‌دهد و همچنين از اختصاص به حامل‌هاي بد جلوگيري مي‌كند. همچنين از سيستم‌هاي ثابت و تلفن همراه نقطه به چند استفاده از OFDMA و اكثر سيستم‌هاي مدرن از OFDMA مانند Mobile WiMAX و LTE استفاده مي‌كنند.

مقايسه OFDMA و SC-FDMA:

در كنار تمام مزيت هايي كه در رابطه با سيستم هاي مبتني بر OFDM گفته شد همواره با دو چالش روبرو بوده اند:

ـ چالش اول: بالا بودن نسبت توان قله به توان متوسط سيگنال (papr) است. اين مسئله بويژه در ارسال فراسو باعث كاهش سطح پوشش سلول، تقويت غير خطي سيگنال و در نتيجه كاهش بازدهي پهناي باند مي شود.

همچنين جهت papr در فرستنده ها نياز است كه از تقويت هاي گران قيمت با رنج ديناميكي بالا استفاده شود. اضافه شدن يك پيش كدگذار تبديل فوريه گسسته به سيستم OFDMA ميزان متوسط سيگنال را به شدت كاهش مي دهد كه به آن SC-FDMA گفته مي شود و ميزان آن را به حداقل مي رسد. به همين جهت در ارسال LTE براي بهبود مشخصه هاي تواني سيگنال از SC-FDMA استفاده مي شود.

ـ چالش دوم: چالش دوم سيستم هاي مبتني بر OFDMA، حساسيت به انحراف هاي فركانسي يا CFO است. اين حساسيت بر اثر عدم انطباق اسيلاتور هاي گيرنده و فرستنده و همچنين اثر داپلر ايجاد شده و امكان حذف كامل به علت خطاهاي همزمانسازي در كانال هاي متغير با زمان وجود ندارد.

اثر CFO در سيگنال OFDM به صورت تداخل بين زيرحامل ها ظاهر مي شود. اين مسئله بويژه در ارسال، به علت تفاوت انحراف هاي فركانسي كاربران مختلف موجب تداخل هاي بين كاربري شده و عملكرد سيستم را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد. روش هاي مختلفي براي جبران CFO در سيستم هاي OFDMA و SC-FDMA پيشنهاد شده است كه مشكل مشترك آنها پيچيدگي محاسباتي بسيار بالا است.

منبع : OFDMA چيست

خريد انواع سوييچ سيسكو از مستر شبكه بزرگترين فروشگاه اينترنتي تجهيزات شبكه در ايران

????لينك خريد و اطلاعات بيشتر:

https://b2n.ir/t16974

شركت ها و سازمان ها در سطوح مختلف از طيف گسترده از نرم افزارها شامل برنامه هاي مالي و حسابداري، اتوماسيون اداري مانند CRM و غيره استفده مي كنند كه سرورها وظيفه پردازش و نگهداري اطلاعات و در دسترس بودن آن را براي كاربران فراهم مي كنند.

سرورها در انواع و برندهاي مختلف توليد و به بازار عرضه مي شوند اما در اين ميان سرور هاي HP با قدرت و توانايي بالا ، انعطاف پذيري و فراواني قطعات ، از محبوب ترين و پر فروش ترين سرور هاي دنيا محسوب مي شوند. اين سرور ها با توجه به گذشت زمان و پيشرفت تكنولوژي با نسل هاي متفاوتي در بازار ارائه شدند كه بسته به نياز زيرساخت ها انتظارات متفاوت را برآورده مي كنند.

سرورهاي اچ پي به چهار دسته تقسيم مي شوند كه شامل Synergy، Blade ،Tower و Rack Mount بوده و دو دسته اول پر فروش ترين سرورهاي اچ پي به شمار مي روند.

خريد سرور اچ پي

سوئيچ سيسكو سري 2960 يكي از پرفروش ترين سوئيچ هاي شبكه ساخته شده توسط كمپاني سيسكو است كه يك سوئيچ لايه دو بوده كه براساس مك آدرس كار مي‌كند.

مزاياي استفاده از انواع سوئيچ سيسكو 2960:

1. انواع سوئيچ سيسكو 2960 داراي 8 تا ۴۸ پورت گيگابيت اترنت
2. براي اتصال از طريق پورت UPLINK مي‌توان از دو ماژول +SFP كه سرعت ۱۰G دارد استفاده كرد و يا چهار پورت گيگابيت SFP. 
3. پشتيباني از يك سري از قابلت‌هاي لايه ۳ مانند استاتيك روت كه مي‌توان تا ۱۶ خط static route در آن نوشت.
4. قابليت stack نمودن سوئيچ‌ها تا ۸ عدد و ايجاد پهناي باندي معادل ۸۰ گيگابيت در سوئيچ هاي سري 2960S و 2960X
5. پشتيباني از POE بوسيله استاندارهاي ۸۰۲.۳at و ۸۰۲.۳af 
6. پشتيباني از Policy-Based Routing يا PBR
7. پشتيباني از MAC-based VLAN assignment كه در اين تكنولوژي از آدرس mac كاربر براي اختصاص vlan به او بهره مي‌بريم.
8. پشتيباني از  استاندارد ۸۰۲.۱x كه در آن كنترل دسترسي به شبكه دقيق‌تر شده و امنيت شبكه را بالاتر مي‌برد.
9. پشتيباني از قابليت port security و arp inspection در افزايش امنيت شبكه در لايه ۲

10.  جلوگيري از جعل و سواستفاده از آدرس ip با ip source guard

خريد سوئيچ سيسكو سري 2960

استوريج ها يكي از ابزارهاي مهم جهت ذخيره اطلاعات هستند كه انواع مختلفي دارند كه شركت ها و سازمان ها مي توانند بر حسب نياز، دستگاه مناسب را انتخاب نمايند. شما مي توانيد جهت مشاوره خريد استوريج با كارشناسان فني مسترشبكه تماس بگيريد. ما در اين مقاله مي خواهيم در رابطه با معماري LTFS، كاربردها، استاندارد LTFS Bulk Transfer و نرم افزار HPE StoreOpen صحبت كنيم پس در ادامه همراه ما باشيد.

تاريخچه معماري LTFS:

استاندارد LTFS بر اساس فرمت self-describing tape مي باشد كه اين استاندارد توسط شركت IBM توسعه يافته است. مشخصات فني LTFS در سال ۲۰۱۲ بخشي از خانواده استانداردهاي SNIA شد كه توسط IBM به SNIA اهدا گرديد تا به يك استاندارد باز در انجمن صنعت ذخيره سازي شبكه يا Storage Networking Industry Association تبديل شود.

LTFS چيست؟

LTFS مخفف Linear Tape File System مي باشد كه يك فرمت استاندارد صنعتي براي ضبط اطلاعات روي نوار مغناطيسي مدرن مي باشد. LTFS يك سيستم فايل است كه به فايل هاي ذخيره شده روي Magnetic Tape اجازه مي دهد تا به شيوه اي مشابه، به فايل هاي روي ديسك يا فلش مموري دسترسي داشته باشند.

LTFS هم به فرمت داده هاي ضبط شده بر روي نوار مغناطيسي و هم به اجراي نرم افزار خاصي اشاره دارد كه از اين قالب ديتا براي ارائه اينترفيس رابط سيستم فايل به ديتا ذخيره شده روي Magnetic Tape استفاده مي كند.

از جمله امكاناتي كه فرمت LTFS در اختيار كاربر خود مي گذارد شامل:

• پياده‌سازي LTFS با استفاده از نوار
• دسترسي هرچه ساده تر كاربر به داده‌هاي نوار با استفاده از ابزارها و واسط‌هاي آشنا
• امكان استفاده از چند پلت‌فرم و چند برند روي Tape كه قابليتInteroperability دارند، در نتيجه استانداردي غيرانحصاري براي تبادل داده است.
• محصولات multivendor
• به اشتراك گذاري داده‌ها

LTO چيست؟

درايوهاي LTO، در ابتدا براي ذخيره سازي كارت هاي اعتباري و يا ابرداده هاي متني ايجاد شده بودند كه در واقع حجم زيادي نداشتند و فايل هاي كوچكي در درايوهاي LTO ساخته مي شد و مورد استفاده قرار مي گرفت. در ابتدا، tape مغناطيسي به عنوان يك دستگاه ذخيره سازي اصلي استفاده مي شد. هنگامي كه تكنولوژي ديسك ها قابليت دسترسي تصادفي به داده ها را فراهم كردند، نقش tape ها بيشتر به سمت پشتيباني و بايگاني كردن اطلاعات ميل كرد. هنوز صنعت هايي وجود دارد كه Tape را به عنوان محل اصلي ذخيره و ضبط اطلاعات ترجيح داده اند، مانند ضبط فيلم.

tape ها، با LTO و (IBM’s Linear Tape File System (LTFS، نياز به نرم افزار بكاپ را حذف كرده اند. LTO-1 در سال 2000 راه اندازي شد و 100 گيگابايت (GB) اطلاعات در هر كارتريج را نگهداري مي كرد. از آن زمان، LTO Consortium يك نسل جديد از LTO را هر دو يا سه سال يكبار، با ظرفيت تقريبا دو برابر منتشر كرده است.

هنگامي كه ديسك و دسترسي تصادفي آن به بازار رسيد، آن را به طور عمده براي ذخيره سازي اوليه جايگزين Tape كردند. بعضي از سازمان ها، مانند رسانه ها و سرگرمي، و همچنين علوم و نظارت تصويري، به شدت از Tape مغناطيسي براي ذخيره سازي استفاده مي كنند، مخصوصا براي ظرفيت هاي بزرگ. لازم به ذكر است Tape بهترين گزينه براي بايگاني كردن مي باشد.

Magnetic Tape يكي از قديمي ترين فن آوري هاي ذخيره سازي داده ها است. در حالي كه Tape يك سيستم ضبط خطي است كه براي دسترسي تصادفي مناسب نيست به عنوان يك رسانه ذخيره سازي و بكاپ اوليه كاربرد ندارد، به دليل ظرفيت بالا، هزينه كم و دوام طولاني، براي آرشيو كردن اطلاعات مناسب است. اگر Tape بخشي از يك Library باشد، انتخاب و بارگذاري كارتريج درست در درايو Tape مي تواند زمان تأخير را افزايش دهد.

Tape library ها مجموعه اي از درايوها و tape cartridges ها را به همراه كل مجموعه داده هاي بكاپ در خود جاي مي دهد. در يك بايگاني، تاخير يك مسئله نيست. با آرشيو توسط Tape، همه چيز براي مدت زمان طولاني نگهداري مي شود و زمان بازيابي سريعي وجود ندارد.

بررسي نسل هاي LTO:

• LTO-1: حداكثر حجم ذخيره سازي در نسل اول در حالت Native و بدون در نظر گرفتن فشرده سازي، ۱۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۲۰۰ گيگابايت بود. در اين نسل، نرخ فشرده سازي ۲:۱ بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۲۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۴۰ مگابايت در ثانيه بود.
• LTO-2: ظرفيت ذخيره سازي و حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۲ نسبت به نسل ۱، دو برابر شد. به طوري كه حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر است با ۲۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۴۰۰ گيگابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۴۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۸۰ مگابايت در ثانيه بود. LTO-2 در سال ۲۰۰۳ وارد بازار شد و قابليت حمايت از خواندن از / نوشتن بر LTO-1 را دارد.
• LTO-3: در سال ۲۰۰۴ وارد بازار شد و ظرفيت ذخيره سازي و حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در نسل ۳ نسبت به نسل ۲، دو برابر شد. حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت نيتيو ۴۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۸۰۰ گيگابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۸۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۱۶۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-3 قابليت WORM افزوده شد تا از اينكه اطلاعات Overwrite نمي‌شود مطمئن باشيم.
• LTO-4: سال ۲۰۰۷ بود كه نسل چهارم وارد بازار شد. حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native، ۸۰۰ گيگابايت و با وجود فشرده سازي، ۱٫۶‌ترابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۲۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۲۴۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-4 بود كه فناوري رمزگذاري اطلاعات با استفاده از AES افزوده شد كه با استفاده از الگوريتمي‌ خاص كه در سطح درايوهاي LTO پياده‌سازي شده، فشرده سازي را قبل از رمزگذاري ممكن مي‌كند.
• LTO-5: در سال ۲۰۱۰ نسل پنجم وارد بازار شد كه حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت نيتيو، ۱٫۵‌ ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۳‌ ترابايت بود. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۴۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۲۸۰ مگابايت در ثانيه بود. در LTO-5 بود كه فناوري Partitioning يا پارتيشن بندي افزوده شد.
• LTO-6: در سال ۲۰۱۲ نسل ششم وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر با ۲٫۵‌ ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۶٫۲۵‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۱۶۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۴۰۰ مگابايت در ثانيه بود. نسل ۶ نخستين نسل از LTO هست كه نرخ فشرده سازي در آن ۲٫۵:۱ هست در حالي كه تا قبل از آن و از نسل اول تا پنجم، نرخ فشرده سازي برابر با ۲:۱ بود. دليل آن هم وجود بافر فشرده سازي زيادتر است.
• LTO-7: در سال ۲۰۱۵ نسل ششم وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي در حالت Native برابر است با ۶‌ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۱۵‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۰۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۷۰۰ مگابايت در ثانيه بود. همچنين داراي آپشن WORM، رمزگذاري و پارتيشن بندي است.
• LTO-8: در سال ۲۰۱۷ وارد بازار شد و حداكثر حجم ذخيره سازي حالت Native برابر است با ۱۲‌ترابايت و با وجود فشرده سازي، ۳۰‌ترابايت است. حداكثر نرخ انتقال اطلاعات در حالت Native، برابر با ۳۶۰ مگابايت در ثانيه و در حالت فشرده، ۷۵۰ مگابايت در ثانيه بود. همچنين داراي آپشن WORM، رمزگذاري و پارتيشن بندي است.
• LTO-9: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۲۴‌ ترابايت و ظرفيت فشرده ۶۰‌ ترابايت مهيا كند. LTO همچنان تاريخ مشخصي براي ارائه اين نسل اعلام نكرده و تخميني از نرخ انتقال اطلاعات هم ارائه نشده است.
• LTO-10: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۴۸‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۱۲۰‌ترابايت را مهيا كند.
• LTO-11: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۹۶‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۲۴۰‌ترابايت را مهيا كند.
• LTO-12: انتظار مي‌رود ظرفيت غيرفشرده ۱۹۲‌ترابايت و ظرفيت فشرده ۴۸۰‌ترابايت را مهيا كند. اما همچنان افزايش ظرفيت ديتا كارتريج‌ هاي LTO توانايي رشد بيشتري دارند.

استاندارد انتقال LTFS Bulk چيست؟

LTFS Bulk Transfer Standard (استاندارد انتقال انبوه LTFS) روشي را تعريف مي‌كند كه كدام مجموعه‌ فايل، اشياء و پوشه‌هاي سيستم منبع به سيستم مقصد منتقل شود. بعني به اين معني است كه كدام مجموعه‌ فايل، اشياء و پوشه‌هاي سيستم منبع به سيستم مقصد منتقل شود و به دليل ويژگي‌هاي اقتصادي و محيطي Tape، اين استاندارد در انتقال حجم زياد داده، براي LTFS مناسب است.

LTFS Bulk Transfer Standard براي استفاده در موارد زير بسيار مناسب هستند:

• انتقال حجم زيادي از داده ها به / از يك ريموت لوكيشن
• آپديت يا همگام سازي زير مجموعه اي از اطلاعات ذخيره شده در Remote Location
• انتقال حجم زيادي از ديتا به انترپرايز ديگري، كه به صورت كلود عمومي يا خصوصي است
• انتقال حجم زيادي از داده ها از يك ابر عمومي يا خصوصي
• انتقال حجم زيادي از اطلاعات از يك ابر عمومي يا خصوصي به ابر عمومي يا خصوصي ديگر

مزاياي استاندارد LTFS Bulk Transfer:

از جمله مزاياي استاندار انتقال انبوه LTFS:

• روشي يكسان براي آغاز و دريافت انتقال را فراهم مي‌سازد.
• مشخص مي‌كند كدام فايل‌ها بايد منتقل شوند و كدام ارتباطات براي انتقال بايد انجام شود.
• دستورالعمل نحوه قرار دادن فايل ها در Namespace مقصد را تعيين مي‌كند.
• تاييد صحت و كامل بودن انتقال را آسان مي‌سازد.
• Error Handling Recover Behaviors و را مشخص مي‌كند.
• روش پيشنهادي براي Bulk Transfer از بين كلود استوريج است. 

منبع : LTFS چيست

يك شبكه كامپيوتري براي اتصال چندين دستگاه به يكديگر نيازمند راه ارتباطي مي باشد، كه اين راه ارتباطي از طريق سوئيچ شبكه امكان پذير است. اين دستگاه ها قادر به انتقال سريع و كارآمد اطلاعات و داده ها از نقاطي به نقطه ي ديگر بوده و در طي چندين سال گذشته اين ارتباطات پيشرفت هاي چشم گيري را از لحاظ سرعت و امنيت به همراه داشته است. پس در واقع سوئيچ شبكه دستگاهي است كه نودها و ديوايس‌هاي تحت شبكه را از طريق پروسه‌اي به نام packet switching بهم متصل مي‌كند.

سوئيچ شبكه سخت افزاري است كه ساير تجهيزات مانند سرور، دوربين هاي مداربسته، كامپيوترها و … را براي دريافت و ارسال داده، به شبكه متصل مي كند. سوئيچ، بسته ها را از يك مبدأ گرفته و آن ها را به مقصد مورد نظر مي رساند. اين دستگاه ها بر روي لايه ي 2 يا لايه ي 3 در مدل OSI كار مي كنند.

مكانيزم كار سوئيچ بر اساس Mac Address سيستم‌هاي تحت شبكه است در حقيقت سوئيچ مي‌داند كه كدام پورت سوئيچ به كدام آدرس مك تعلق دارد و بر اين اساس جدولي بنام MAC Address Table ايجاد كرده و براساس آن تصميم‌گيري مي‌كند. اگر تمايل داريد در رابطه با سوئيچ هاي شبكه بيشتر بدانيد، مقاله سوئيچ شبكه چيست انواع و كاربرد آن را مطالعه كنيد.

معرفي سوئيچ هاي سيسكو سري 2960:

يكي از كمپاني هاي معروف در زمينه توليد سوئيچ شبكه، كمپاني سيسكو بوده كه در اين ميان، سوييچ هاي سيسكو سري 2960 به عنوان پرمصرف ترين و محبوب ترين سوئيچ هاي ساخت اين شركت به حساب مي آيند كه در شركت ها و سازمان ها مورد استفاده كوچك تا متوسط و همچنين شعب دفاتر قرار مي گيرد.

سري ۲۹۶۰ محصولات سيسكو به سوييچ‌هايي مجهز به اترنت، الگوريتم‌هاي هوشمند مسيريابي، پيكربندي ثابت، Half/Full Duplex Auto-Negotiation، پشتيباني از فناوري poe، پورت‌هاي آپ‌لينك، پشتيباني از فيبرنوري (برخي مدل‌ها) و موارد اين چنيني اشاره دارند. انواع سيسكو سوئيچ هاي ۲۹۶۰ مناسب مشاغل كوچك، متوسط ​​و شعب يك سازمان هستند.

اين سوييچ‌ها به كسب‌وكارها اجازه مي‌دهند يك ارتباط اترنت گيگابيتي را پياده‌سازي كرده و از سرويس‌هاي پيشرفته‌اي كه اين سوييچ‌ها براي شبكه‌هاي lan ارائه مي‌كنند، استفاده كنند.

اين سوئيچ شبكه لايه دو بوده و مجهز به پورت گيگابيت بوده و stackable مي باشند، به اين معنا كه براي افزايش توانايي سوئيچ ها مي توانيم دو تا 8 سوئيچ را از طريق پورته اي خاصي بنام stack بهم وصل كنيم كه در اين صورت به پهناي باند 80Gbps مي رسيم. البته در سري سوئيچ هاي جديد سيسكو ، اين تكنولوژي FlexStack نام گرفته است.

منبع : تفاوت ميان سوئيچ هاي 2960 و 2960Plus

 روتر سيسكو 2921-sec-k9از روترهاي سري 2900 كمپاني سيسكو مي‌باشدكه در بازار تجهيزات شبكه به فروش مي رسد. اين روتر را مي‌توانيد براي كسب و كارهاي كوچك و يا شعبات دفاتر راه دور استفاده كنيد، كه براي مقاصد و ماموريت‌هاي مختلفي چون انتقال ديتا، صوت، تصوير، امينت، مجازي سازي با امكان ارائه حداكثري كيفيت و صرفه اقتصادي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. طراحي اين محصول به صورت ماژولار مي‌باشد كه باعث انعطاف‌پذيري روتر شده است و به شما اين اجازه را مي‌دهد كه به صورت دلخواه روتر خود را كانفيگ كنيد.

روتر خدمات يكپارچه سيسكو 2921 (ISR) داده ها، صدا، ويدئو و سرويس هاي كاربردي بسيار ايمن را ارائه مي دهد. طراحي ماژولار روتر حداكثر انعطاف پذيري را فراهم مي كند و به شما امكان مي دهد روتر خود را براي رفع نيازهاي در حال تحول پيكربندي كنيد. روترها ويژگي هايي مانند شتاب رمزگذاري شبكه خصوصي مجازي مبتني بر سخت افزار (VPN)، عملكردهاي حفاظت از نفوذ و فايروال و پردازش تماس و پست صوتي اختياري را ارائه مي دهند.

روتر سيسكو CISCO 2921-SEC/K9 داراي 3 پورت اترنت يكپارچه 10/100/1000، سه اسلات پردازنده ديجيتال سيگنال (DSP) ، چهار اسلات كارت رابط WAN با سرعت بالا ، دو اسلات ماژول خدماتي ، يك اسلات ماژول خدمات داخلي است.همچنين اين روتر ركمونت بوده و قابل نصب در روتر مي باشد.

خريد روتر سيسكو مدل Cisco 2921-Sec-K9